Με έμπνευση από gr80s

Την δεκαετία του 80 την πέρασα την μισή μπουσουλώντας και την άλλη μισή πηδώντας απο κρεβάτι σε κρεβάτι. Όχι το δικό μου, των θείων μου που μένανε δίπλα, στη γιαγιά και διαβάζανε Λουκυ-Λουκ. Μαζί διάβαζα κι εγώ (κρατώντας το ανάποδα), ακουγα για ρόδα-τσάντα και κοπάνα, φυγάδευα τα ‘λαθραία’ τσιγάρα για να μην τους πιάσει ο παππούς και όταν έμαθα να μιλάω νομίζω πως άθελά μου τους είχα κάνει πολλές χαλάστρες στο τηλέφωνο. Η υπόθεση των 80s για εμένα είναι άκρως οικογενειακή. Τι τρώγαμε όμως τότε;

Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο μέρος της δεκαετίας το πέρασα με κρέμες. Μετά ως παιδάκι κοίταγα να παίξω και όχι να φάω. Ξεμάλλιασα πολλά μικρά μου πόνυ και δεινοπάθησαν πολλοί στάβλοι στα χέρια μου. Μετά τις κρέμες, υπάρχει ένα μικρό κενό στην δική μου μνήμη, ίδιο με τα χιόνια της ασπρόμαυρης τότε τηλεόρασης που σιγά σιγά άλλαζε σε έγχρωμη και γέμιζε καινούργια κανάλια. Θυμάμαι φευγαλέα εποχές του σνιτσελ και της τηγανητής πατάτας και του ‘σουτζουκακίου’ χωρίς σταματημό και σε εναλλαγή για να μην βαριέμαι. Ρώτησα και την μανούλα: Μαμα, τι τρώγαμε στα 80’s?
Α, δεν κάναμε και πολλά σπουδαία τότε. Ε, τα τραπέζια τα στολίζαμε με ραπανάκια και μαρουλάκια καλοκομμένα σε λουλουδάκια, σχατζόχοιρους με ζαμπονάκια και τυράκια στα πάρτυ. Και κάτι περίεργα σουφλέ με ψωμί κάναμε. Ζαμπονάκια και ροκφορ θυμάμαι. Α, και ήταν πολύ της μόδας το ζελέ!

Δεν ξέρω πόσο αγαπάτε το ζελέ, αλλά για εμένα είναι συνόνυμο με καλοκαιρινό γλυκό και μεταλλικούς ήχους από κουταλάκια που σκάβουν ποτηράκια. Καλοκαιρινή αύρα και θέα στην τεράστια φούξια βουκαμβίλια από το μπαλκόνι. Δροσερό το ποτηράκι από το ψυγείο με δροσοσταλίδες να τρέχουν στο πλάι. Η γλύκα του και η υφή του στην απλή του εκδοχή με ενθουσιάζει ελάχιστα πλέον. Είναι το plastic fantastic του 80 και ενδεικτικό μιας εποχής που πολλά εύκολα άρχισαν να μπαίνουν στη ζωή μας μέσω του σουπερ μαρκετ. Ο πουρές σκόνη, η σαντιγί σε σπρευ, το κεϊκ σε πακέτο για να το στήσεις γρήγορα και εύκολα μόνος σου είναι λίγα από αυτά. Νεωτερισμοί σε φανταχτερά πακέτα που σταδιακά μπήκαν στην μαγειρική καθημερινότητα.

Κατά ένα περίεργο τρόπο, τότε κάναμε από ανάγκη αυτό που γίνεται τώρα από πεποίθηση να τρώμε εποχικά, με τοπικά υλικά. Το καθημερινό μενού της γιαγιάς και της μαμάς ήταν κατά πολύ παραδοσιακό και εποχικό, εκτός βέβαια και αν η περίσταση ήταν ιδιαίτερη και έβγαινε ο Τσελεμεντές για κάτι γαλλικό. Μαζεύαμε τις ελιές από τις 3 ρίζες της αυλής το φθινόπωρο, τις τσακίζαμε και τις βάζαμε σε τεράστια πλαστικά μπουκάλια να διατηρηθούν. Θα έβγαιναν για να συνοδεύσουν σούπα φασολάδα, πηχτή και κατακόκκινη για τον τσουχτερό χειμώνα. Ακόμα θυμάμαι τον παππού να φωνάζει, μα καλά γιατί πήρες ντομάτα χειμωνιάτικα; και να ξεφυσάει συγχυσμένος αναζητώντας τρυφερά μαρούλια. Ξίνιζα κάποτε στο αυγολέμονο και θυμάμαι που και που να μου τάζουνε πίτσες για να φάω, από τα πρώτα αγαπημένα fast food. Ανυπομονούσαμε για φράουλες και κεράσια το Μάιο και περιμέναμε πως και πως να έρθει η εποχή για τα πρώτα τρυφερά αμπελόφυλλα που θα τύλιγε η γιαγιά ντολμαδάκια. Κάπου εκεί ερχόντουσαν και τα βερίκοκα και πιο μετά τα ροδάκινα που όλα είχαν τη θέση τους παρέα με το ζελέ, είτε εντός είτε εκτός. Διείσδυσαν οι νεωτερισμοί του γρήγορου φαγητού στην ελληνική κουζίνα, για άλλους πιο αργά για άλλους πιο γρήγορα.

To 80 λοιπόν χωρίς ζελέ δεν νοείται. Θα είναι ενηλικιωμένο το ζελέ μου, με μια γερή δόση κατακόκκινο αλκοόλ, Campari και εννοείται αναψυκτικό ανθρακούχο. Μια πλήρως ενηλικιωμένη εκδοχή και πολύ δροσερό τελείωμα για γεύμα: Κατακόκκινο ζελέ με Campari και σαγκουίνι!

Υλικά

• 220 ζάχαρη
• 250 νερό
• 500 ml ανθρακούχο χυμό σαγκουίνι
• 1 κουτ. σούπας ζελατίνη ή 6 φύλλα ζελατίνης
• 125 ml Campari

Πως το φτιάχνουμε:

1. Σε ένα κατσαρολάκι διαλύουμε τη ζάχαρη στο νερό και σιγοβράζουμε μέχρι να δέσει το σιρόπι, για 7-8 λεπτά)
2. Προσθέτουμε τον χυμό ή το αναψυκτικό σαγκουίνι.
3. Διαλύουμε την ζελατίνη, αν χρησιμοποιήσετε σκόνη διαλύστε σε λίγο κρύο νερό, αν χρησιμοποιήσετε φύλλα ζελατίνης μουλιάστε τα σε κρύο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες στο πακέτο.
4. Μόλις η ζελατίνη είναι έτοιμη προσθέτουμε στο μείγμα σιροπιού/χυμού.
5. Προσθέτουμε το Campari, ανακατεύουμε και βάζουμε σε φόρμες ή ποτηράκια τα οποία αφήνουμε στο ψυγείο για να κρυώσει το ζελέ. Μπορείτε να το συνοδεύσετε με φρέσκα φρούτα ή όπως ακριβώς είναι.

Σε αυτή την αναπόληση της δεκαετίας του 80 δεν είμαι μόνη μου, τα κορίτσια από το #blogsinthekitchen θυμούνται και εκείνα τα δικά τους αγαπημένα από τα 80s. Για πηγαίνετε να ρίξετε μια ματιά.

Η Αγγελική από το Cookika φτιάχνει γκατώ.

Η Κατερίνα  από το Delightful Area φτιάχνει κοτόπουλο αλ οράνζ

Η Έλενα από το Elena is cooking φτιάχνει γαρίδες κοκτεϊλ.

Η Ιωάννα από το Food Junkie φτιάχνει βολοβάν με μανιτάρια α λα κρεμ.

Η Ελένη από το Foodie Corner φτιάχνει Αθηναϊκή (ψάρι με μαγιονέζα).

η Δώρα  από το Pandora’s Kitchen φτιάχνει κρέμα καραμελέ.

Η Εύη από το The Healthy cook φτιάχνει ζελέ ντομάτας με αυγά.

H Ξανθή από τις Συνταγές της Ασπρούλας μας μιλάει για τον μπουφέ την δεκαετία του 80 και φτιάχνει αυγά γεμιστά.

 

Αν δεν έχετε πάει στην έκθεση gr80s στο Γκάζι, να πάτε. Είναι μια πολύ άρτια οργανωμένη έκθεση. Το σπίτι σε στυλ δεκαετίας του 80 έχει κλέψει την παράσταση, σιγουρα η πολιτική κατάσταση της εποχής θα κινήσει την περιέργιά σας, θα νοσταλγήσετε με παλιούς αγαπημένους ήχους. Αν μεγαλώσατε το 80 όπως εγώ, τα παιχνίδια σίγουρα θα φέρουν πολλές αναμνήσεις στην επιφάνεια.

Από την Αθήνα με αγάπη,

Ευγενία

by