Πάτε για brunch τις Κυριακές ή για παλιό καλό οικογενειακό μεσημεριανό; Εγώ φτιάχνω ένα κλασικό ψητό, αρνάκι με μυρωδικά και πατατούλες στο φούρνο.
Κατευθείαν στην συνταγή
Το brunch για εμένα στην Αθήνα αποτελεί ένα μυστήριο, δεν μπορώ να καταλάβω σε πιο μέρος του πληθυσμού απευθύνεται. Διότι αν είσαι νέος και ωραίος, κατά πάσα πιθανότητα φοιτητής ή ανήκεις στους τυχερούς έμμισθους κατά πάσα πιθανότητα έχεις βγει το Σαββατόβραδο, έχεις πιει τα ποτηράκια σου, έχεις ξυπνήσει απογευματάκι και κατά πάσα πιθανότητα σέρνεσαι από κρεβάτι σε καναπέ, δεν πας στο κέντρο για φαγητό. Εάν πάλι οι Κυριακές σου περιλαμβάνουν μεγάλες δόσεις οικογενειακής ευτυχίας, ανεξαρτήτως ηλικίας, δεν πρόκειται να πας τους μπόμπιρες για brunch, κάτι μου λέει πως θα έχεις μπόλικα πράγματα να προλάβεις σε μια Κυριακή και το αγαπημένο συνοικιακό ταβερνάκι είναι ειδυλλιακό.
Όσο για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, δεν μπορώ να δω τον πατερούλη μου να πίνει μιμόζες και να τρώει eggs benedict, ενστικτωδώς θα πάει τσάρκα στην θάλασσα και θα πάρει ουζάκι και μεζέ θαλασσινό ή σε χασαποταβέρνα πρώτης και θα τσακίσει τα κοψιδάκια του επειδή του έχει ανοίξει ο καθαρός αέρας την όρεξη. Το brunch σε μια κουλτούρα σαν την ελληνική, που το πρωινό είναι γρήγορο ή και πολλές φορές το προσπερνάμε είναι δύσκολο να πιάσει. Περιττό να πω για το πόσες γρήγορες επιλογές έρχονται από τους άπειρους και υπέροχους φούρνους μας, τα καφέ με τα εξαιρετικά γλυκίσματα και τα άπειρα ταχυφαγεία.
Τώρα αν αναρωτιέστε γιατί άρχισα και σας τα λέω όλα αυτά, δύο ήταν οι παροτρύνσεις, ασύνδετες μεταξύ τους. Η μία ήρθε από φίλη που παρήγγειλε για το brunch της eggs benedict και η benedict είχε μεταλλαχτεί μυστηριωδώς σε μαγιονέζα. Από την άλλη πάλι, φίλη σεφ αναρωτιόταν, με ένα μικρό παράπονο γιατί το ελληνικό κοινό δεν δοκιμάζει καινούργια πράγματα, όπως για παράδειγμα αυγά ποσέ. Στην αθάνατη ελληνική ψυχή που το ρουφηχτό αυγό έχει αφήσει ποικίλες αναμνήσεις, όχι και πάντα θετικές και που την μπριζολίτσα την θέλει πάντα καλοψημένη, δύσκολο να προτείνεις το ζουμερό αβγουλάκι ποσέ, είτε με κανονική benedict είτε άνευ. Κοίταγα λοιπόν κ εγώ τα διάφορα μενού για brunch στο διαδίκτυο: croque madames & croque messieurs, pancakes αμερικάνικα αυτή τη φορά, τις γαλλικές κρέπες τις ξεπεράσαμε. Εννοείται μόνο γλυκά τα pancake, να δοκιμάσει κάποιος την καναδέζικη εκδοχή με πυργάκι από pancake που εναλλάσσει αλμυρές και γλυκές γεύσεις όπως μπέικον, αυγό, φρούτα του δάσους, σιρόπι σφένδαμου δεν νοείται η εκδοχή. Και δεν λέω γούστα είναι αυτά. Αλλά βλέπω το εξής πατερό στα μενού: αυγά τηγανητά – burger – πατατούλες τηγανητές – burger – pancake – burger – στραπατσάδα – burger, με τηγανητό αυγό αυτή τη φορά.
Με βρίσκετε λοιπόν λίγο σκεπτική μπροστά στην πραγματικότητα του ελληνικού brunch. Ειδικά όταν τα πιο δημοφιλή άρθρα με τοπ 10 για brunch στην Αθήνα δημοσιεύονται κοντά στο 2014 και συνεχίζουν. Όταν τον ίδιο καιρό οι New York Times δημοσίευαν το άρθρο του David Shaftel, Brunch is for jerks, αφιερωμένο στην ματαιότητα του μικρού γρήγορου γεύματος όταν θέλεις να ντερλικώσεις, ενσωματώνοντας πολλές και ενδιαφέρουσες απόψεις για το φαινόμενο brunch, με ίσως πιο αιχμηρή την περιγραφή του αγγλικού guardian για το brunch που οι Αγγλοι εφήυραν και οι Αμερικάνοι αποθέωσαν, ως κακό σημάδι των καιρών “ένα σύμπτωμα άψυχου μικροαστικού συμβιβασμού που αδυσώπητα εποικίζει τις πόλεις μας.”
Εγώ πάλι χαίρομαι που η Αθήνα δεν έχει γεμίσει (ακόμα τουλάχιστον) μονότονα στιλιζαρισμένα κτίρια σε ύφος βιομηχανικό. Αναπολώ βέβαια το αμαρτωλό αγγλικό πρωινό με κεκάκι πατάτας, μανιτάρια, ψητές ντομάτες, τοστ τραγανό, βουτυρωμένο και εννοείται αυγό τηγανητό στο συνοικιακό εργατικό καφέ, εκεί κάπου στο Archway. Μόνο που δεν το λέγαμε brunch, ήταν μια γρήγορη μπουκιά να στυλωθείς τις Κυριακές πριν συνεχίσεις με τα ψώνια του σούπερ-μαρκετ για να φτιάξεις ένα γεύμα της προκοπής να φας. Τώρα πείτε το εσείς όπως θέλετε, πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, βραδινό.
Υλικά:
- Αρνί μπούτι, αποστεωμένο περίπου 1 κ
- 5-6 πατάτες, κομμένες κυδωνάτες
- 3 κουτ. σούπας μουστάρδα σκόνη
- 6-7 κλωναράκια θυμάρι
- 2-3 κλωναράκια ρίγανη
- 1 μεγάλο κλωνάρι δεντρολίβανο
- 4-5 σκελίδες σκόρδο, περασμένο στην πρέσα
- 150 ml λευκό ξηρό κρασί
- 2 λεμόνια, για τον χυμό τους
- 100 ml ελαιόλαδο
- 100 ml νερό
- αλατοπιπερο
Πως το φτιάχνουμε:
- Σε ένα μπολ ανακατεύουμε καλά τα υλικά για την μαρινάδα, ελαιόλαδο, κρασί, νερό, αλατοπίπερο, χυμό λεμονιού, το σκορδο και τα μυρωδικά μας.
- Τοποθετούμε το αρνί μέσα στην μαρινάδα, καλύπτουμε και αφήνουμε στο ψυγείο να μαριναριστεί τουλάχιστον 4 ώρες, αν μπορούμε από το βράδυ ακόμα καλύτερα.
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 C
- Σε ένα μεγάλο ταψί απλώνουμε τις πατάτες, κομμένες σε χοντρά κομμάτια, κυδωνάτες όπως τις λέμε, και τις περιχύνουμε με την μισή μαρινάδα.
- Από πάνω τοποθετούμε το αρνί και με ένα πινελάκι το ξαναπερνάμε με λίγη από την μαρινάδα.
- Καλύπτουμε και ψήνουμε για 1 ώρα στους 180 C.
- Ξεσκεπάζουμε και ελέγχουμε τα υγρά του, πρέπει να έχει μεινει αρκετό. Ψήνουμε για ακόμα 45 λεπτά με 1 ώρα, ώστε να πάρει χρώμα.
Καλή σας όρεξη!
Με αγάπη από την Αθήνα,
Ευγενία
ΥΓ Για υπέροχα πρωινά επισκεφτείτε την φίλη Μαρία από το Bread and Tea, να δείτε και πως φτιάχνουν αυγά ποσέ αν δεν ξέρετε, να εμπνευστείτε και για γρήγορες, υγιεινές και χορταστικές λύσεις.
by 