Άρχισα να μαγειρεύω αφήνοντας το πατρικό μου για την γηραιά Αλβιών. Δεν με πείραζε η υγρασία και τα ομιχλώδη πρωινά, δεν με πείραζε ούτε η βροχή του Λονδίνου. Νοστάλγησα ίσως λίγο τον ήλιο. Με πείραζε βέβαια που δεν είχα μια ρακή κ ένα μεζέ όταν έβγαινα, που δεν έβρισκα εκεί δίπλα την γιαγιά να μου φτιάξει ντολμαδάκια και σπανακόπιτα, την μαμά για αφράτα κέικ. Ε, κάθισα και τα έμαθα όλα δια αλληλογραφίας, δοκιμής, λάθους και περιέργειας.

Μεγάλα τσιμπούσια έγιναν σε στριμωγμένες φοιτητικές εστίες, μικρές τραπεζαρίες και καταπράσινα πάρκα. Το φαγητό εμπλουτίστηκε με πολλές εξωτικές γεύσεις, χάρις σε φίλους και γνωστούς που ο δρόμος μας έβγαλε στη σύγχρονη Βαβέλ. Το σπιτικό φαγητό, απλό, καθημερινό και απέριττο ενώνει τις παρέες. Η χαρά του είναι να το μοιράζεσαι.

Με όλα τα μαγειρικά πάρε δώσε, συνειδητοποίησα πως λίγα γνωρίζουν για την ελληνική κουζίνα εκτος των συνόρων πέρα από σουβλάκι, χωριάτικη και μουσακά. Φασολακια, μπαμιες, μπριαμ; Ιδεα δεν είχαν. Ασε τα ψητα, τα γιουβετσάκια και τις πίτες.

Το καλοκαίρι του 2014 επεστρεψα στην Αθήνα. Ετσι αρχισε το Eat Yourself Greek, ήταν μια ευκαιρία να μείνω σε επαφή με φίλους από το εξωτερικό που εχουν αλμυρές και γλυκές αδυναμίες και διψάνε για μεσογειακή κουζίνα. Αρχισα να μαζεύω παλιές καλές οικογενειακές συνταγές.

Πολλοί το αγαπήσανε το μπλογκ. Τόσο που τον Ιανουάριο του 2016 βραβεύτηκε με βραβείο κοινού και κριτικής επιτροπής από το ΒΗΜΑ gourmet. To καλοκαίρι του 2017, βρέθηκε σαν ένα από τα 5 καλύτερα αγγλόφωνα ιστολόγια για την ελληνική κουζίνα από το CNN travel.

Μαγειρευω με εποχικά υλικά, δοκιμάζω τοπικές συνταγές και που και που κάνω και κανενα ταξιδάκι.

Και αν δεν κάνω κάτι από αυτά, φωτογραφίζω.

Αν ψαχνετε συνταγές ή απλα θελετε να πείτε ενα γειά, επικοινωνήστε εδώ

Φιλικά,

Ευγενία